شیدایی به نام تو...

هرچند،

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است...

هرچند،

اینجا برای از تو سرودن مرا کم است...

اما...

این بغض و اشک خانمان سوز امان مرا برید و طاقتم طاق شد...

این بغض و اشکی که هزاران بار متهم است به دل مردگی و افسردگی...

این بغض و اشکی که هرجا مجال خودنمایی یافت با دلشکستگی از سر عشق فرود آمد و گاه تلخی خنده خلق را به شیرینی نگاه تو و به حلاوت اشکی که تو مقتدایش بودی تاب آورد...

و حالا اینجا رازی چندساله را باید برملا شدن...

راز شیدایی به رسم تو عزیز من...

به رسم تو *چمران من*

+دلم سخت شکسته است و دل شکسته را زبانی نیست برای با تو سخن گفتن زبان دل شکسته اشک است و اشک زبانی لکنت گرفته اما قلمم را تاب و توان بیشتر است مینویسم با تو و پیشکش نمیکنم بغضم را جز به قلب تو...